Podobno najlepszy prezent to prezent wykonany własnoręcznie. Uwaga! Nie dotyczy awatarów na portalach społecznościowych!
Dzisiaj o niedoskonałej lince, hardkorowych helikopterach, zabawie w dom i niefortunnym finiszu. Zapraszam do czytania.
Nie powtarzajmy tego! Nigdy! Osobom, których psychika nie jest wypaczona stanowczo odradzamy lekturę, pozostałych zapraszamy, im i tak jest wszystko jedno...
LINKA NIE DAŁA RADY
Przed moim domem są dość wysokie górki, na których rośnie masa drzew. Miałam wtedy z 10 lat. Na jednym z drzew zrobiłam sobie huśtawkę na bardzo cienkiej lince. Siadało się na spróchniały i cienki patyk. Wiele osób się tam bujało, ale nieszczęście przydarzyło się mnie. Kiedyś poszłam tam sama i zaczęłam się bujać. Sprawdziłam na telefonie która godzina. Była 17.00. Kiedy schowałam telefon popatrzyłam na linkę, która zaczęła się przerywać. Nie zwróciłam na to uwagi i za chwilę turlałam się na dół. Obudziłam się na dole z rozciętą dłonią położoną na bardzo ostrej gałęzi. Na dłoni zaś spoczywała moja głowa. Gdyby nie dłoń moja skroń nabiłaby się na gałąź i bym nie żyła.
Nie powtarzajmy tego! Nigdy! Osobom, których psychika nie jest wypaczona stanowczo odradzamy lekturę, pozostałych zapraszamy, im i tak jest wszystko jedno...LINKA NIE DAŁA RADY
Przed moim domem są dość wysokie górki, na których rośnie masa drzew. Miałam wtedy z 10 lat. Na jednym z drzew zrobiłam sobie huśtawkę na bardzo cienkiej lince. Siadało się na spróchniały i cienki patyk. Wiele osób się tam bujało, ale nieszczęście przydarzyło się mnie. Kiedyś poszłam tam sama i zaczęłam się bujać. Sprawdziłam na telefonie która godzina. Była 17.00. Kiedy schowałam telefon popatrzyłam na linkę, która zaczęła się przerywać. Nie zwróciłam na to uwagi i za chwilę turlałam się na dół. Obudziłam się na dole z rozciętą dłonią położoną na bardzo ostrej gałęzi. Na dłoni zaś spoczywała moja głowa. Gdyby nie dłoń moja skroń nabiłaby się na gałąź i bym nie żyła.
"Chłopak z gitarą byłby dla mnie parą" śpiewała dawno temu Karin Stanek, zapewne nie wiedząc wcale, że gdzieś na drugiej półkuli, w Argentynie, jakiś facet stworzył gitarę widoczną tylko z powietrza. Ale historia jej powstania jest jeszcze ciekawsza.
Pedro Ureta poznał Gracielę w latach 60. On wrócił z podróży po Europie, miał 28 lat, ona 17, i zakochał się w niej do szaleństwa. Mimo sprzeciwu księdza (różnica wieku) pobrali się i zaczęli wspólne życie.
Pedro postanowił wtedy, że gitara musi powstać i z pomocą dzieci, drzewo po drzewie, zaczął ją sadzić. Pudło od gitary to cyprysy, niebieski gryf powstał z eukaliptusów. Pedro obserwował jak rośnie jego leśna gitara i jednocześnie dorastają dzieci. Dopiero kilkanaście lat później poślubił Marię, aptekarkę z pobliskiej miejscowości i ma z nią kolejne dziecko. Im też podoba się gitara.
Uwierzcie lub nie, ale nie widział swojego dzieła inaczej niż na zdjęciach, bo przeraźliwie boi się latać.
Widok w Google Maps
Dobra, dobra. Chwila. Chcesz sobie skomentować lub ocenić komentujących?
Zaloguj się lub zarejestruj jako nieustraszony bojownik walczący z powagą