Niedawno przeczytałem "Hyperion" i "Upadek Hyperiona" Dana Simmonsa i muszę powiedzieć, że świat przedstawiony zrobił na mnie niemałe wrażenie - oto bowiem mamy XXVIII wiek, ludzkość żyjącą na 200 planetach Galaktyki, transportale i inne fiu bździu, tymczasem sami ludzie nie zmienili się ani na jotę, a z licznych opisów wyłania się obraz miast, krajobrazów trochę tylko odbiegających od tych teraźniejszych. Straszny banał, ale dzięki temu świat wydawał się bardzo... naturalny, realistyczny (nie licząc kosmicznych bitew z użyciem ładunków plazmowych i Grobowców Czasu :P)?
Do tego sama historia siódemki pielgrzymów, kosmiczne intrygi, TechnoJądro i poszukiwanie Boga - wszystko to napisane bardzo fajnym językiem; "Hyperion" czyta się jednym tchem, mimo trochę męczącej, szkatułkowej formuły. No i ogólne wrażenie niezłego mindfucka, które nie opuszcza czytelnika do końca lektury Teraz podchodzę do "Endymiona", ale boję się, że to jednak nie będzie to samo, co historia Konsula.
Mieliście podobnie? A może komuś to nie podeszło?

Świetna książka, mieli chyba kręcić film/serial ale zdaje się ucichło.

Serial nadal in development, więc krzyżyka jeszcze nie ma co stawiać, ref:
https://www.imdb.com/title/tt1213645/

Jedynka gitna, dwójka trochę męczyła. Potem stwierdziłem, że lepiej się zatrzymać i zachować miłe wspomnienia.

Za :szatkus jedynkę przeczytałem jednym cięgiem, ale dwójka jest trochę gorsza i nie poszła już tak łatwo.

Endymion był taki se, ale Hyperion żondzi
A struktura szkatułkowa pozwoliła zbudować szerszy obraz świata.

Zapodaj Ilion/Olimp też Simmonsa, też wyjebiste