2. Strach przed pająkami wyrządza czasem więcej szkód, niż same pająki. Naukowcy z Uniwersytetu São Paulo wypracowali niezwykłą metodę pozbycia się arachnofobii poprzez skupianie uwagi pacjenta na rzeczach, które wyglądem przypominają pająki - statywy, karuzele czy... dredy na głowie.


3. Szarlataneria? Najwidoczniej nie. W 2007 roku naukowcy potwierdzili 92-procentową skuteczność tej metody.


4. W ukąszeniu pająka można odnaleźć też plusy. Weźmy za przykład wałęsaki brazylijskie (zapisane w Księdze Rekordów Guinnessa w 2007 roku jako najbardziej jadowite pająki na świecie), których jad powoduje długą i bolesną erekcję (to zła wiadomość).


5. Dobra wiadomość: Toksyna odpowiedzialna za ten efekt może posłużyć w przyszłości jako lek na zaburzenia erekcji.



6. Jad ptasznika różowego może być z kolei wykorzystany w leczeniu migotania przedsionków. Zawiera peptyd, który może ustabilizować nieregularną pracę serca.


7. W Australii niejaki Glenn King bada na Uniwersytecie Queensland blisko spokrewnionego z wspomnianym wcześniej atraksem pająka, którego jad może pomóc w stworzeniu pestycydów przyjaznych środowisku. Białka w nim zawarte atakują system nerwowy insektów, ale nie są groźne dla człowieka.


8. Mniej przyjemną sprawą jest fakt, że ten jad najpierw trzeba jakoś pobrać. Pracownicy Spider Pharm z Yarnell w Arizonie „doją” w niżej podany sposób 1000 pająków dziennie.


9. Dwutlenkiem węgla usypia się ich czujność, a następnie małą dawką prądu prowokuje się pająka do uwolnienia jadu. Ten spływa do szklanej fiolki połączonej z szczękoczułkami.


10. Dr Todd Blackledge z Uniwersytetu Akron uważa, że pajęcza nić może posłużyć w przyszłości jako syntetyczny mięsień. Dostosowując odpowiednio wilgotność, można ją rozciągać i kurczyć, a sama w sobie jest 50 razy bardziej wytrzymała od adekwatnej objętości ludzkich mięśni.



11. Pan Blackledge widzi zastosowanie tego materiału np. w urządzeniach dawkujących leki i sposobie operowania miniaturowymi robotami.


12. W przeciwieństwie do wielu substancji klejących, pajęcza sieć staje się silniejsza w kontakcie z wodą. Może to być pomocne przy tworzeniu spoiw w medycynie lub inżynierii podwodnej.


13. Pajęczynę można również pozyskać w dość niecodzienny sposób. Okazuje się, że da się ją wyodrębnić z mleka kozy, której fragment łańcucha DNA został skrzyżowany z DNA pająka.


14. W przyszłości naukowcy planują wykorzystać w tym samym celu lucernę siewną, która jest efektywniejsza w hodowli i - trzeba to przyznać - mniej... dziwna.


15. Bezpieczny seks: Samce pająków z rodziny darownikowatych przynoszą samicom owinięte w sieć owady, aby te zajęły się podczas stosunku jedzeniem prezentu, a nie... ich samych.



16. Bezpieczniejszy seks: Samce Agelenopsis aperta mają nieco inne podejście do sprawy, wprowadzając najpierw samicę w stan kataleptyczny.


17. Naukowcy z Uniwersytetu Radford mówią, że samiec A. aperta jest w stanie obezwładnić samicę z odległości 4,5 cm, co sugeruje, że może używać na femme fatale jakiejś substancji gazowej 


18. Tani posiłek: Niektóre pająki pożywiają się owadami podwędzonymi z sieci innych pająków.


19. Są pająki, które całkowicie zrezygnowały z zabijania. Bagheera kiplingi żywi się niemal wyłącznie pąkami liści akacji. Z sieci buduje jedynie schronienie, w którym, wraz z samicą, opiekuje się potomstwem. Pająk wyzwolony?


20. Wolałbyś, aby żadna z tych bestyjek nie wskoczyła ci do sałatki? Słynny entomolog Steven Kutcher (pracował m.in. przy filmach Spider-Man i Arachnofobia) twierdzi, że pomocne może być rozsypanie zwykłego talku lub spryskanie powierzchni preparatem poprawiającym połysk (przytacza tutaj Lemon Pledge). W ten sposób powierzchnia staje się dla nich zbyt śliska. 

No to teraz obiecana terapia: